පුංචිමහත්තයා….

දන්නා ලෙසට හැකිවිට තම නම ලීව
නෑ සිය පිරිස දෙගුරුන් වත් නැහ කීව
උපනත් ගමේ අසරණ ළඳකට දාව
පිය පරුසවය අප්පෝ බව සිහි පෑව…!

වෙල අසබඩ ඉඳිවුන පොඩි පැල් කොටය
තවෙකුට තබා ඔහුටම වත් ඉඩ මදිය
වලං මුට්ටි සහ ඔහු සතු අඩු වැඩිය
ගෙයි මුල්ලේ පෙට්ටි කබලක ඉඩ සරිය

අඹුවක් කිසිම දවසක නෑ කැන්දෑවේ
වෙරිමත සමඟ අඹුවක් ඇති බව පෑවේ
බනිමින් දෙස් දෙවොල් තබමින් හැන්දෑවේ
බිරිඳැයි සිතා පන් පැදුරට තඩි බෑවේ….!

උදෙහිට රෑ වනතුරු මත් ඇසිල්ලේ
පොල් රා සුවඳමයි මුව විට පෙවිල්ලේ
තොල ගෑ නමුත් රහමෙර ලද ඇසිල්ලේ
ඔහු ළඟ නොමැත නොසරුප් බස් කිවිල්ලේ

ඔහුගේ රැකියාව ගස් ගෙඩි කැඩිල්ලය
ගසකින් ගසක ගොස් බඩ ගා නැඟීමය
කැඩු ගස් ගනන පොල් කොලයක ලිවීමය
ලද දේ සතුටු වී ඉවතට ඇදීමය

දන්නා කවි ශ්ලෝක තරමට නිමක් නැතී
ගයනා විටදි වන්නම් දහ අටම ඇතී
ගිය පාසලක්, පන්සලකුත් ඔහුට නැතී
පොත් දාහකට වැඩි මතකය! දෙය්යො දනී

ඇවිදින බකල ගමනය, මුව හිනාවය
ගමනක් යද්දි හිස පළඳින ජටාවය
පොල් ගස් නඟිද්දී අමුඩය මනාවය
සරම් දෙකින් පිරිමහගත් ප්රමාණය.

දවසක් ගමේ චංඩියෙකුගෙන් ගුටි කෑව
නාහෙන්, කටින් ලේ පෙරමින් දුව ආව
රිදුනත් සියොලඟම එකලෙස මුළු රෑක
ඔහු නෑ ගියේ පොලිසියකට කිසි දාක…